Նոյեմբերի 13-ին, հերթական «դատավարության» ժամանակ, Ադրբեջանի դատախազությունը ցմահ բանտարկություն է պահանջել Արցախի նախկին նախագահ Արայիկ Հարությունյանի, պաշտպանության բանակի նախկին հրամանատար Լևոն Մնացականյանի, պաշտպանության բանակի նախկին փոխհրամանատար Դավիթ Մանուկյանի, խորհրդարանի նախկին խոսնակ Դավիթ Իշխանյանի և նախկին արտգործնախարար Դավիթ Բաբայանի համար։ Դատախազությունը պահանջել է նաև, որ նախկին նախագահներ Արկադի Ղուկասյանն ու Բակո Սահակյանը դատապարտվեն 20 տարվա ազատազրկման:               
 

Թվերն ավելի խոսուն են, քան իշխանությունների քաղաքական բարբաջանքներն ու «հաղթական» հայտարարությունները. 4

Թվերն ավելի խոսուն են, քան  իշխանությունների քաղաքական բարբաջանքներն ու «հաղթական» հայտարարությունները. 4
10.11.2025 | 16:18

Սկիզբը՝ այստեղ

Դիտարկում 3․ Բյուջեն՝ թղթով զարգացման, գործով՝ թերակատարումների ծրագիր

Կառավարությունը հայտարարում է, որ 2025թ․ առաջին ինը ամիսներին բյուջեի պակասուրդը կազմել է ընդամենը 79.9 մլրդ դրամ, մինչդեռ տարվա ամբողջ պլանով այն նախատեսված էր շուրջ 462 մլրդ դրամ։ Թվերով՝ կարծես լավ լուր է․ պակասուրդը փոքր է, բյուջեն՝ «կայուն»։

Բայց իրական պատկերը բոլորովին այլ է։ Այդ «փոքր» պակասուրդը ձևավորվել է ոչ թե արդյունավետ կառավարման հաշվին, այլ ծախսերի համակարգային թերակատարության հետևանքով։

Պաշտոնական տվյալներով՝ ընդհանուր ծախսերի կատարողականը՝ մոտ 86.9%, իսկ կապիտալ ծախսերի կատարողականը՝ շուրջ 74%։

Սա նշանակում է, որ պետական ներդրումային ծրագրերի մոտ մեկ քառորդը պարզապես չի իրագործվել։ Չեն կառուցվել պլանավորված ճանապարհները, դպրոցները, ենթակառուցվածքները, առողջապահական կենտրոնները, իսկ դրանց չիրագործված ծախսերի հաշվին էլ արհեստականորեն փոքրացել է բյուջեի պակասուրդը։

Եկամուտների աճը՝ մոտ +14.3%, գրանցվել է հիմնականում ԱԱՀ-ի և շահութահարկի հաշվին, մինչդեռ պետական դրամաշնորհները կրճատվել են ավելի քան 60%-ով։ Այսինքն՝ բյուջեի եկամտային մասն ապահովվել է հարկային վարչարարության և գների բարձր մակարդակի հաշվին, ոչ թե տնտեսական լայնացման կամ նոր արտադրական բազայի ձևավորման շնորհիվ։

Բյուջեն, փաստորեն, դարձել է ոչ թե զարգացման գործիք, այլ չիրականացված ծրագրերի հաշվետվություն։ Թղթով՝ մեծ պատկեր, իրականում՝ փոքր կատարողական։

Սա արդեն ոչ թե տեխնիկական, այլ քաղաքական և կառավարման խնդիր է, երբ պետությունը պլանավորում է աճ ու ներդրումներ, բայց իր իսկ խոստումների մեկ քառորդը չի իրականացնում, նա ոչ թե զարգացում է ապահովում, այլ՝ ժամանակ է գնում։

Հարցը պարզ է․ կարո՞ղ է մի երկիր զարգանալ, երբ իր բյուջեն իրականանում է միայն թղթի վրա։

Շարունակելի

Դավիթ Անանյան

#ԹվերիԵտևում #ՀայաստանիՏնտեսություն

Դիտվել է՝ 766

Մեկնաբանություններ